6.3.07

The genesis of Curly: knowledge is capital

Ég var búin að ákveða að verða aldrei ástfangin, einsetti mér að lifa eins konar tilfinningalegum sjálfsþurftarbúskap og rækta ekki meiri ást en það hófsama dálæti sem ég hafði á sjálfri mér og nýjum viðfangsefnum mínum, Íslendingum. Skammtað og nægjusamt meinlætalífið átti vel við mig. Ég keypti mér lítinn kofa við Vindáshlíð í kjarrinu inn af Hafnarfirði og undi þar sátt við mitt, rafmagns- og vatnslaus, og gat skipulagt hjálparstarf mitt. Hvort ætli Íslendingar þyrftu að fá spurningum sínum um guðspeki svarað, eða um uppruna heimsins ("quantum fluctuation of the vacuum"), almenna siðfræði, stjarnfræði, tímaflakk eða kleinuhringi?? Í hönd fór hálfs árs rannsóknarvinna til að fanga gervallan vísdóm jarðarinnar, og skemmtilegt að segja frá því að síðustu upplýsingarnar sem ég færði inn í gagnagrunn minn eftir þessa hálfs árs skorpu voru fréttir af hinum íranska alífuglabónda Jamshid Kouros, sem smitaðist hafði af fuglaflensu, og í óráði skar af sér hausinn og lifði þannig hauslaus í ein 4 ár, og hafði konan hans aldrei verið eins ástfangin af honum.

En semsagt, daginn sem ég ákvað að að heimurinn væri tilbúinn fyrir yfirskilvitlega hjálparhönd mína grunaði mig ekki að á fjörur mínar ræki franskan bókmenntafalsara og snekkjukapíten með meiru. Útataður í krækiberjum og lúpínufræjum barði Marcel Michelin að dyrum hjá mér og sagði "Tempus fugit". Ég vissi þá þegar að ég gæti ekki án hans verið. Við fórum í skemmtisiglingu á snekkjunni hans til Spitzbergen og í steikjandi sólinni á ströndum Ný-Álasunds gleymdi ég altrúísku verkefni mínu um stundarsakir. Hann nuddaði stíf herðablöð mín og las upphátt fyrir mig lítt þekktar sonnettur Stalíns. Ég komst að því að hann væri fjarskyldur ættingi framleiðanda Michelin dekkja, og saman hlógum við kankvís að framtíðarplottum um að steypa eigendunum af stóli og byggja okkur gúmmídekkjahöll.

Eins og glöggir lesendur hafa eflaust tekið eftir þá hafði Marcel Michelin einhver undarleg áhrif á mig, gildi mín og ásetning í lífinu. Þetta ástarhaldreipi fransmannsins myndi á næstu árum reynast mér bölvun og ólán ólíkt nokkru sem þið hafið vitað. Ég var strax farin að vanvirða sáttmála djöfulsins og mátti nú hafa mig alla við að bæta honum það upp. Fyrsta verkefni: stofna heimasíðu þar sem lesendur gætu fengið svör við spurningum sínum. Annað verkefni: Heimsækja drauga Skriðuklausturs og bjóða þeim starfslokasamning.

En meira af því næst.
Your's truly,

Doctor Curly Mclaughlin

5 Comments:

At 4:55 PM, Anonymous Anonymous said...

Dr. Curly:
Oy vey. Oy vey.
Rétt þegar maður var farinn að treysta því að pistlar þínir væru hættir að bía út hið kosmíska ljósvakaspektrum sprettur óskapnaðiurinn upp eins og lífseig baktería (resurrectio nefaria). Ekki nóg með það heldur leyfir þú að hafa krækiber í flimtingum!
Það skaltu vita að ég mun leita mér hælis í næsta aðgengilega parallell universe, því að það er ekkert pláss fyrir okkur bæði í þessum tilvistarfarsa. Og mundu þetta, Dr. Curly: nemo me impune titillat.
Karel Kierkegaard

 
At 4:03 PM, Blogger curly said...

Nemo te impune titillat?? Mér heyrist nú á þér að mér hafi aldeilis tekist, með tilvist minni og skrifum, að kitla þig og trufla. Þú sem ert staddur í þínum fílabeinsturni og horfir á okkur mannfólkið í gegnum forugan kaléídóskóp virðist túlka allt á versta veg og taka öllu sem árás gegn þér. Ég segi bara við þig, eins og langalangaafi þinn sagði forðum, að það er auðvelt að gefa ráð úr vernduðu skjóli, og bæti við: Nosce te ipsum, Karel minn. þú þarft ekki að óttast samvist okkar í þessum heimi ef þú bara leyfir lífinu og öllum bakteríum þess að taka sér bólfestu í þér. Og gleymdu ekki heldur að hræðsla og fávísi eru mæðgur:
timendi causa est nescire!
Lifðu heill.

Doctor Curly

 
At 1:45 PM, Anonymous Anonymous said...

Dr. Curly:
Þú gerir engum greiða með því að bera excretum bovis út í eterinn með tilhæfulausum tilvitnunum í orð langalangafa míns (hann var mállaus) og fjasi um fílabeinsturna.
Þegar ég var lítill drengur í sveit hjá langalangafa mínum, honum Claude í Keituseli, fékk ég stundum að leika mér með leggi og skeljar sem gamli maðurinn geymdi í litlum kistli úti í súrefnisturni. Að vísu finnst mér síðan lítið til skelja koma, en ég fíla bein. Þarna í turninum átti ég sumar af mínum ljúfustu stundum.
Því segi ég: noli turbare oblectamentum nostrum!, eða, eins og langalangamma átti stundum til að segja: "ja hérna - ég á nú bara ekki orð."
Karel Kierkegaard

 
At 9:33 AM, Blogger curly said...

Jæja Karel, ég veit ekki hvað skal segja, ég vil engan styggja hér á þessum miðli, er einfaldlega að reyna að hjálpa þeim sem það vilja og þú vilt augljóslega enga hjálp.
Gætu orð H.G Wells átt við hér? "Moral indignation is jealousy with a halo."

Ég bara spyr.
Doctor Curly

 
At 4:18 PM, Anonymous Anonymous said...

Dr. Curly:
Það er orðið lýðum ljóst að þig skortir með öllu þá empatísku fágun sem þarf til þess að meðtaka annarra manna þjáningar - leyfist mér að segja angst? Eða, eins og Larochefoucault orðaði það svo snyrtilega: "La majesté des souffrances humaines."
Hvað varðar þetta banala samvistarferli ykkar Marcels vil ég benda þér á að lesa bókina "The Ethical Slut" eftir Dossie Easton og Catherine Liszt. Alrdrei að vita nema þið gætuð grætt eitthvað á þeirri lesningu.
Karel Kierkegaard

 

Post a Comment

<< Home