17.12.02

Og samhengi stöðugleikans og misræmi viðhróflunarhræðslugagnsæjunnar heldur áfram. Karel svara Basilicu fullum hálsi.

Einhver kvensnift að nafni Basilica Spittoli leyfir sér að haldi því fram að ég geti ekki horfst í augu við eigin fæðingu og talar um kosmískt samhengi stöðugleikans eins og hún hafi sannanir fyrir eigin meðvitund. Ég vil upplýsa þessa ólánskonu um það að eini stöðugleikinn í tilvist okkar er einmitt blekkingin sjálf, eða "an opaque oasis in a panoramic desert of transparency", eins og Hallowell orðaði það svo skemmtilega í verki sínu "Visions of Blindness." Basilica þessi gerir sig þannig seka um "delirium discrepante" eða misóra og gerði betur í að gefa sig að hugarklóri sem hæfir vitsmunum hennar. Gleymum ekki hinu fornkveðna: "Gljúpur er sá sem görnum skikar."
Kveðja,
Karel Kierkagaard

16.12.02

ath. Dr.Curly bryddar upp á nýjungum líkt og hver annar, og í dag spurði hún gangandi vegfarendur í Fischersundi álits á svörum sem hún hugðist gefa næsta lesanda sínum. Að neðan birtist því svar dr.Curly með hjálp nokkurra vel valinna röltara.
M.Michelin

Halló,
Ég var að velta því fyrir mér hvort að þú gætir hjálpað mér. Ég hef reynt svo margt, talað við svo marga, prófað að gera ekki neitt og enn frekar, allt of mikið, en enn er eins og ekkert komi út úr neinu. Ég á fyrst og fremst erfitt með að átta mig á hvað það er sem helst ber að bæta og hvernig, það er eins og það flæði í gegnum mig einhver ósköp, óskapnaður e.t.v. Ég veit ekki hvar skal byrja eða hvar þetta mun taka enda. Ég er orðin úrræðalaus og leita því til þín, Dr. Curly. Þú ert mín síðasta von, annað get ég ekki sagt.
Takk fyrir.
Ein í ógjörningi.


Kæra mín,
Þú leitar úrræða en veist í raun ekki hvort úrræðin geti ráðið bót á vanda þínum, því þú kannt ekki einu sinni að bera kennsl á vandann. Þetta er flókin staða, minnir mig á málsháttinn "Betur lyktar skítur en grunur um skít", og því skulum við nú leita uppi skítinn. Þér finnst sem flæði í gegnum þig einhver óskiljanlegur óskapnaður - þetta klingir strax ákveðnum bjöllum í minni spiladós. Þú ert einfaldlega rög við að verja þig, halda fram sjálfstæðum skoðunum og lætur því alla aðra með allt þeirra hafurtask ganga yfir þig. Þú ert eflaust girnilegt skotmark í augum hinna yfirhöfnu "skápaveimiltíta". Ég ráðlegg þér því að lykta vel af skítnum, nudda andlitinu í hann og hætta að taka við þessu óskapnaðarflæði. Settu lokurnar í gang, og speglaðu óþverranum aftur til sendandans. Til þess að byrja með skaltu ganga með þykk eyrnaskjól eða jafnvel iðnaðarmanna-heyrnarskjól og þá venstu tilfinningunni að vera einungis "þjáð" af eigin hugarórum. Ef þér líkar þessi bílstjóratilfinning, þá skaltu taka dæmið enn lengra, fjarlægja skjólin því þú þarft ekki lengur á þeim að halda, þefa uppi þann er orsakaði hvað mest óskapnaðarflæðið, gefa honum færi á að endurtaka leikinn en koma honum svo á óvart með........
a) hafnaboltakylfubarningi beint á hausinn 21%
b) því að láta hann setjast á prumpublöðru og hlæja svo að honum 33%
c) andfýlukossi (hvítlaukur, kæfa og túnfiskur tilvalinn forleikur) 22%
d) veglega útlítandi jólapakka sem í er nýlagaður og heitur hundakúkur 24%
Þvínæst skaltu kríta langa línu eftir götunni sem þú býrð í, stilla einhverju hnossgæti á enda línunnar og byrja gönguna með hnossgætið að takmarki. Svona geturðu litið á lífið, elskan mín. Svona er lífið. Og þú skalt ganga röskt og rólega í gegnum það og finna hnossgætið veltast um í huganum á þér.

Þín einlæglega, dr. Curly Mc.