15.11.02

Sæl Curly, ég kýs að láta nafn míns ógetið. Ég hef lengi verið að velta fyrir mér þessu með letina. Er leti dyggð eða löstur, áskapnaður eða meðfædd, hvert er hámark letinnar, hvernig öðlast maður leti, er hún andstæð fullkomnunaráráttu eða getur þetta tvennt farið saman, hver er hin vísindalega skilgreining á letihaug, letibykkju og letingja?
Með fyrirfram þökk
XXX


Kæra XXX,
Árið 2000 f.Kr stóð veldi Grikkja á eynni Krít sem hæst, drykkja og frygðarlíferni einkenndi fólkið og skepnan Mínótárus (barn nauts og drottningarinnar Pasiphae) hræddi úr þeim líftóruna sem voguðu sér að koma nærri kjallaradyrum Knossos hallarinnar. Sagan hermir að eitt sinn hafi hinir dugmiklu borgarbúar ráðist að höllinni í þeim tilgangi að drepa dýrið og losna við álög Poseidsons á sér, en með örfáum höggum og bitum hafi dýrið þurrkað út nær alla Krítverja, utan hina lötu sem lágu og sóluðu sig á ströndinni og "nenntu" ekki í bardagann. Af þessu má læra að letin er í raun andstæðan við fífldirfsku og hvatvísi og má því segja að leti sé dyggð. Einnig mætti hugsa sem svo að ef allir brjálæðingar mannkynssögunnar sem orsakað hafa stríð í hinum ýmsu heimshlutum á hinum ýmsu tímum hefðu bara verið leti gæddir þá hefðu þeir frekar haldið sig heima með konunni yfir kertaljósi og barrokktónlist í stað þess að stýra blóðsúthellingum í milljónavís. Hugsaðu út í þetta.

Þá er það að skilgreina leti aðeins betur. Leti er ekki flestum í blóð borin. Sumt fólk reynir að öðlast leti alla sína ævi en tekst ekki sem skyldi, sumt fólk heldur að það sé latt þegar það er þreytt (en þar er þó stór munur á), annað fólk sættir sig við að vera ekki latt og öfundar þá sem geta legið heima og horft á sjónvarpið allan daginn, og skipt um stöðvar með geislabúnu flikki. Leti er því miður meðfædd og erfitt er að temja sér leti ef hún er ekki til staðar í genunum. Þó eru leiðir eins og að drekka sveppate með konjaksslettu í - en áhrifin eru í raun aðeins tímabundin slæving, ekki raunveruleg leti.
Hámarki letinnar hefur enginn náð enn, en grunur leikur á að Krítverjinn Gyros Apostopolis, sem er kominn í beinan karllegg frá Tobias Apostopolis, einum letingjanna á ströndinni forðum tíð, muni hreppa þann titil, en hann þykir með eindæmum latur maður. Hann er að vinna að takmarkinu, en tekst það afar hægt.

Fullkomnunarárátta fer einkar vel með leti, hún felst einkum í því að halda sig á letinnar striki og hvika aldrei yfir til annarra vega og til dæmis gerast dugsamur. Þessi orð sem þú nefnir - letihaugur, letibykkja og letingi eru orð sköpuð af ólötum mönnum sem öfundað hafa hina lötu - og má því finna afbrýðisemióþef af þeim. Líkt og að segja bjartsýnisfjandi, jákvæðnihálfviti eða hreinskilnióféti. Láttu ekki mengast af hlutdrægni hinna öfundsjúku.

Ég vona að þú kynnir þér betur leti, að þú náir að öðlast hana, en ef ekki þá er ágætlega fullnægjandi að vera einungis áhugamanneskja um leti, og ber ég því starfi vel söguna.

Dr. Curly McLaughlan

14.11.02

Mér hefur borist bréf frá stjórnanda sinfóníuhljómsveitar Espinho í Portúgal, Cesario Costa. Hann og Marcel maður minn eru nefnilega vinir og maður á nú víst að reynast vinur vina mannsins manns.

Spurning: Kæri vinur, ég er í algjörum bobba, ég held að hár mitt sé að þynnast með hverjum deginum sem líður. Mér býður við tilhugsuninni um þunnhærðan eða jafnvel sköllóttan Cesario. Þú þekkir mig og veist hvað útlitið er mér mikilvægt. Marcel, ég treysti á þig, þú ert besti vinur minn í heiminum og þú verður að hjálpa mér. Kannski getur Curly hjálpað.
The Stud.


Svar: Kæri Cesario. Það er auðvitað bölvað ólán að fæðast með þessa byrði fegurðar á bakinu. Marcel sagði mér að þú hefðir verið nefndur Amor á yngri árum, hefðir táldregið allar gömlu kvinnurnar í hverfinu aðeins 14 ára gamall og hefðir síðar rakað inn peningum sem nærfatagína í búðargluggum. Ég gef þér alla mína samúð. En gæti verið að Narcissus hafi tekið sér bólfestu í þér og þú sért sjálfur að gera þig sköllóttan með hroka og sjálfsdýrkun? Ég leyfi mér bara að velta þessu fyrir mér. Ég ráðlegg þér eindregið að fagna komu skallans - hann er táknræna fyrir nýja sjálfsmynd og lífssýn og mun án efa veita þér mun meiri lífsfyllingu en þú gerir þér grein fyrir. Ef vill svo til að tilgáta þín sé á rökleysu byggð - þá hvet ég þig samt sem áður til að raka af þér allt hár, prófa að sleppa rakstri í nokkra daga og límónulíkamsolían mætti einnig fá að fjúka. Þá fyrst byrjar þér að líða eins og manni með persónuleika og komplexa eins og við hin.

Virðingarfyllst,
dr.Curly.

Kæri Dr. McLaughlan:

Innlegar þakkir fyrir þitt óeigingjarna framlag til víðernis sálarinnar. Mig langar að bera undir þig vandamál sem ég ræð ekki fram úr. Svo er mál með vexti að ég hef tilhneigingu til að setja frumkvæði mínu þvílíkar skorður að eftir stendur eitthvert torkennilegt gímald án sýnilegra landamæra. Ég hef reynt að sniðganga allt það sem hugsanlega gæti orðið til þess að hrófla við þeim stöðugleika sem ég virðist hafa skapað mér, án þess þó að bera þess augljós merki á yfirborðinu. Þetta hefur orðið til þess að stundum finnst mér ég ekki vera til, nema kannski sem óhrein spegilmynd af sjálfum mér. Upp á síðkastið hef ég reynt ýmislegt, m.a. árunudd og fjallagrös, en án árangurs. Það er eins og ég sé fangi í Vetrarbrautinni og lykillinn sé falinn einhvers staðar úti í tóminu. Þar að auki er ég með óreglulegar hægðir.

Vonast til þess að þú getir ráðið fram úr þessu ,áður en ég gríp til örþrifaráða, eins og að troða candy floss upp í öll vit áður en ég fer að sofa. Virðingarfyllst,
Karel Kierkegaard

--------------------------------------------
Kæri Karel Kierkegaard,

Varðandi þitt torkennilega frumkvæðisgímald sem bæði hefur fastar skorður sem og engin landamæri - þá get ég nú sagt þér að þetta er ofureðlileg tilfinning. Öllum finnst okkur við á einhverjum tímapunkti vera negld niður og skorðum sett, en á sama hátt eins og við séum aðeins lítilfjörlegt korn í fjöldanum, atóm í óendanleikanum. Fanginn í Vetrarbrautinni er einnig af sama sepanum sprottinn. Ég ráðlegg þér því að draga djúpt andann, taka óhikandi frumkvæðið og bara...vera. Ef þetta virkar ekki þá er ágætt að fara innan um margt fólk og velja þér hæsta staðinn til að standa á, svo þú rísir þeim ofar. Og sjá, ef þú værir ekki þar sem þú ert – þá væri hópurinn ekki sá sami. Hugsaðu út í þetta, Karel.

Stöðugleikaviðhróflunarhræðslan sem sést ekki á yfirborðinu er á sama hátt algert skólabókardæmi. Svarið er einfalt: Púslum orðinu stöðugleikaviðhróflunarhræðsla (sem á latínu er nefnd equilibrium molestartem puntissimo) öðruvísi saman – og þá fáum við: hræðslustöðugleikaviðhróflun – sem þýðir auðvitað að viðhróflunin er góðkynja þar sem hún hrindir úr vegi hræðslunni við stöðugleika. Og hvað færðu ef þú hróflar við hræðslu? Enga hræðslu. Og hvað stendur þá eftir? Stöðugleiki. Herra minn Kierkegaard, þú ert því samkvæmt mínum kokkabókum mjög stöðugur en vissir það bara ekki fyrr en nú.

Það kemur mér aldeilis ekki á óvart að þú skulir vera með óreglulegar hægðir – allt er þetta beintengt. Nú þar sem ég hef staðfest stöðugleika þinn muntu sjá reglulegri hægðir. Það er auðvitað hægðunum að kenna að þér finnst spegilmynd þín óhrein. Ef þú ert óhreinn að innan ertu óhreinn að utan. Og tilvistarleysi þitt svokallaða er því að kenna að þú ert rökvís maður sem ályktar að dauðir menn hafi ekki hægðir. Ef þú hefur haft hægðatregðu hefur þér fundist þú eiga eilítið sameiginlegt með dauðum – og það hefur angrað þig. Einnig hefur gímaldið sett sitt strik í þennan reikning.

Nú ráðlegg ég þér einfaldlega að leggja af stað í leit að Lyklinum. Ef þú lokar augunum, finnur Fangann í þér og tekur því að hann sért þú, þú sért hann, þá mun leysast úr læðingi einhver yfirskilvitleg orka og ásamt gímaldinu farið þið tríóið út á stöðuga vetrarbrautina og þið munið komast að því að lykillinn leynist ekki þar. Ekki leita langt yfir skammt. Þú veist hvað ég meina.

Virðingarfyllst,
Dr. Curly.

p.s. Reyndar er Candy floss ágætis lyf við hægðatregðu.


12.11.02

Arnaldo Hernandez, safnvörður í Prado safninu í Madrid sendi mér þessa spurningu:
"Kaera Curly,
ég er hrifinn af stelpu en hún á heima í odru landi.
Hvad get ég gert? Plís viltu svara thessu bréfi, ég er
búinn ad reyna allt."

Kæri Hr. Hernandez
Ég hef löngum aðstoðað ráðvillta menn sem búa í öðru landi en elskan þeirra. Það sem ég hef sagt hinum vinum mínum og mun nú segja þér er einfalt og áreiðanlegt.

Sendu henni bréf og segðu henni að þú hafir áreiðanlegar heimildir fyrir því að
a) gróðurhúsaáhrif muni brátt gjöreyða landinu sem hún er stödd í, eða
b) landið sé næsta target Al Qaeda manna.

Ef það virkar ekki, leigðu þá leigumorðingja til að elta hana uppi og segja honum að hann skuli segjast þyrma henni ef hún lofi að láta sig hverfa af landinu. Þú verður auðvitað að vera í góðu email eða símsambandi við hana á meðan á öllu þessu stendur, svo landið þar sem þú dvelur (í þínu tilfelli Spánn) og armar þínir séu það sem verður fyrir valinu.

Þetta er ljót en áhrifarík aðferð, og óska ég þér alls hins besta.

Dr.Curly

p.s. Ekki tala við Guðjón G.Hagalín, hann hefur reynst mönnum illa, hefur oft þyrmt stúlkunum og flekað þær sjálfur.



Fyrirspurn barst frá Jóni Ólafssyni tónlistarfrömuði. ,,Geta blindir hlustað á tónlist? Ef ekki, hvað gera þeir sér til stundargamans?"

Svar: Nei, það geta þeir ekki. Vegna þess að fyrir tilstilli sjáanlegra hljóðbylgna sem víbrera er þær komast í samband við augnsjáaldrabylgjur skapast það sem við kjósum að nefna tón-list. Orðinn tónn er upphaflega komið úr gríska orðinu toni- sem merkir núans, og hefur orðið oft verið notað á íslensku í merkingunni litur/skuggi - og er þá einnig sagt "að tóna vel við e-ð". List er einnig komið af spænska orðinu listo - sem merkir að vera tilbúinn. Orðið þróaðist í borgarastyrjöld Spánar frá því að þýða tilbúinn (því sem borgarar öskruðu áður en þeir réðust á mann og annan) í það að þýða Sjáið (varð að almennri kröfu um athygli manna). Því má fullyrða að tónlist sé blindum það sem skór eru fótalausum.

Blindir geta samt sem áður stytt sér stundir með ýmsum skemmtilegheitum, svo sem dansi, púsli og útsaumi.

Ég vona að þetta hafi svarað spurningu þinni, Jón.
Virðingarfyllst, dr. Curly